Fuat Süreyya Oral 1934 yılında Velid Ebüzziya’yı ziyaret edip, gazeteci olmaya karar verdiğini söyleyerek, kendisine basın tarihiyle ilgili kaynak önermesini rica ettiğinde aldığı yanıt oldukça manidardır: “Ne tarihi? Bu mesleğin bir tarihi yoktur, olacaksan bunun için gazeteci ol.” Ne mutlu ki o günden bu yana, Türkiye basın tarihi üzerine birçok çalışma yayımlanmış, bu alandaki kuraklık göreceli olarak sona erdirilmiştir. Ancak, tarih yazımının ulaşılan yazılı belgeler üzerinden yapılması çeşitli kısıtlamaları da beraberinde getirmektedir. Bu nedenle basın tarihinin etno-meto-dolojik bir yaklaşımla sözlü tarih çalışmaları ile zenginleştirilmesine ihtiyaç vardır.
Öte yandan, gazetecilik diğer pek çok özelliğinin yanı sıra, tarihle ilişkisi açısından da diğer mesleklerden ayrılır. Gazeteci, gazete haberleri ile gelecekte yazılacak tarih yazımının adeta günlük notlarını kayda düşer. Bu anlamda gazeteciler günümüzün tarih yazıcıları, bir başka deyişle çağdaş “vakanüvis”lerdir. Aynı zamanda, gazeteciler tarihe not düşerken birçok tarihi olayın da birinci elden tanıkları olarak yazdıklarının ya da yazabildiklerinin dışında da pek çok tanıklık biriktirirler.
İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü bu tanıklıkların kişisel deneyim ve birikimler olarak kalıp, yok olmaması amacıyla Türkiye Sözlü Basın Tarihi çalışmasını projelendirerek çağma tanıklık eden gazetecilerin tanıklıklarını derleyip ar-şivleme çalışmasını başlatmıştır. Çalışma, 1910 yılında Osmanlı tabiyetinde doğan gazetecilerle başlatılmıştır...
 

---